წმინდა პავლეს ბიოგრაფია

ᲖᲝᲓᲘᲐᲥᲝᲡ ᲜᲘᲨᲜᲘᲡ ᲐᲜᲐᲖᲦᲐᲣᲠᲔᲑᲐ
ᲜᲘᲕᲗᲘᲔᲠᲔᲑᲔᲑᲘ C ᲪᲜᲝᲑᲘᲚᲘ ᲡᲐᲮᲔᲔᲑᲘ

ᲨᲔᲘᲢᲧᲕᲔᲗ ᲗᲐᲕᲡᲔᲑᲐᲓᲝᲑᲐ ᲖᲝᲓᲘᲐᲥᲝᲡ ᲜᲘᲨᲜᲘᲗ

სწრაფი ფაქტები

დაბადებული:5





გარდაიცვალა ასაკში: 62

Აგრეთვე ცნობილი, როგორც:პავლე მოციქული, საულ ტარსუსელი, წმინდა პავლე





დაბადებული ქვეყანა: თურქეთი

Დაბადებულია:ტარსუსი, მერსინი



ცნობილი, როგორც:რელიგიური მქადაგებელი

სულიერი და რელიგიური ლიდერები იტალიელი კაცები



გარდაიცვალა:67



სიკვდილის ადგილი:რომი

განაგრძეთ კითხვა ქვემოთ

Შენთვის რეკომენდირებული

პაპი პიუს IX პაპი გრიგოლ I პაპი პიუს XI პაპი იოანე XXIII

ვინ იყო წმინდა პავლე?

ელინისტური ებრაელი, წმინდა პავლე ცნობილია მთელ მსოფლიოში, როგორც ერთ -ერთი პირველი ქრისტიანი მისიონერი, წმინდა პეტრესა და იაკობ სამართლიანთან ერთად. იგი ასევე ცნობილი იყო როგორც პავლე მოციქული, პავლე მოციქული და პავლე ტარსი. ამასთან, მან ამჯობინა თავი ეწოდებინა 'წარმართთა მოციქული'. პავლეს ჰქონდა ფართო მსოფლმხედველობა და შესაძლოა მიეცა, როგორც ყველაზე ბრწყინვალე პიროვნება, რომელმაც ქრისტიანობა გაატარა სხვადასხვა ქვეყნებში, როგორიცაა კვიპროსი, მცირე აზია (თანამედროვე თურქეთი), საბერძნეთი, კრეტა და რომი. წმინდა პავლეს მცდელობა მიეღო მოციქულთა მოქცევა და თორა ხსნისათვის არასაჭირო ყოფილიყო, წარმატებული ამოცანა იყო.რეკომენდებული სიები:

რეკომენდებული სიები:

ისტორიაში ყველაზე გავლენიანი პირები ცნობილი ადამიანები, რომლებმაც მსოფლიო უკეთეს ადგილად აქციეს წმინდა პავლე გამოსახულების კრედიტი https://www.youtube.com/watch?v=gvHnGnW6vI8
(კათოლიკური ონლაინ)

ბავშვობა პავლე დაიბადა ტარსუსში, ჩვენი წელთაღრიცხვის 10 წელს და თავდაპირველად დაერქვა საული. გაიზარდა, როგორც ფარისეველი ებრაელი, მან, თავის პირველ წლებში, დევნაც კი მისცა ქრისტიანებს, მონაწილეობა მიიღო წმინდა სტეფანეს ჩაქოლვაში, პირველი ქრისტიანი მოწამე. დამასკოსკენ მიმავალ გზაზე მკვდრეთით აღმდგარი იესოს ხილვით მომენტალურად დაბრმავებულმა საულმა მოაქცია მოქცევა. იგი მოინათლა როგორც პავლე და წავიდა არაბეთში სამი წლის განმავლობაში, ლოცვებითა და ფიქრებით. დამასკოში დაბრუნებულმა პავლემ კვლავ განაგრძო მოგზაურობა, მაგრამ ამჯერად დანიშნულების ადგილი იერუსალიმი იყო. 14 წლის შემდეგ ის კვლავ წავიდა იერუსალიმში. მიუხედავად იმისა, რომ მოციქულებს ეჭვი ეპარებოდათ მასზე, წმინდა ბარნაბამ აღიარა მისი გულწრფელობა და დააბრუნა ანტიოქიაში. შიმშილობის დროს, რომელიც იუდეას დაატყდა თავს, პავლე და ბარნაბა გაემგზავრნენ იერუსალიმში, ანტიოქიის საზოგადოების ფინანსური დახმარების აღმოსაჩენად. ამით მათ ანტიოქია ქრისტიანებისთვის ალტერნატიულ ცენტრად აქციეს და პავლეს მახარებლისათვის მთავარი ქრისტიანული ცენტრი გახადეს. იერუსალიმის საბჭო და ინციდენტი ანტიოქიაში ახ. წ. 49-50 წლებში მნიშვნელოვანი შეხვედრა შედგა პავლესა და იერუსალიმის ეკლესიას შორის. ამ შეხვედრის მთავარი მიზანი იყო იმის გადაწყვეტა, საჭიროა თუ არა წინადაცვეთა წარმართთაგან წინადაცვეთა. სწორედ ამ შეხვედრაზე მიიღეს პეტრემ, იაკობმა და იოანემ პავლეს მისია წარმართებთან. მიუხედავად იმისა, რომ პავლემ და პეტრემ იერუსალიმის კრებაზე შეთანხმდნენ, ამ უკანასკნელს არ სურდა ანტიოქიაში მცხოვრები არაებრაელი ქრისტიანებისთვის გაეზიარებინა კვება და საჯაროდ დაუპირისპირდა პავლეს. ამას მოიხსენიებენ როგორც 'ინციდენტი ანტიოქიაში'. განახლდა მისია 50-52 წლებში პავლემ 18 თვე გაატარა კორინთში, სილასთან და ტიმოთესთან ერთად. ამის შემდეგ იგი გაემართა ეფესისაკენ, ადრეული ქრისტიანობის მნიშვნელოვანი ცენტრი 50 -იანი წლებიდან (ახ.წ.). პავლეს ცხოვრების მომდევნო 2 წელი გადიოდა ეფესოში, მუშაობდა კრებასთან და აწყობდა მისიონერულ საქმიანობას გარეუბნებში. თუმცა, იგი იძულებული გახდა დაეტოვებინა რამდენიმე დარღვევისა და პატიმრობის გამო. პავლეს შემდეგი დანიშნულება იყო მაკედონია, სადაც ის წავიდა კორინთში გამგზავრებამდე. სამი თვის განმავლობაში კორინთში ცხოვრების შემდეგ, მან ბოლო ვიზიტი იერუსალიმში გააკეთა. დაკავება და სიკვდილი ჩვენი წელთაღრიცხვის 57 წელს პავლე იერუსალიმში ჩავიდა კრების ფულით. მიუხედავად იმისა, რომ მოხსენებებში ნათქვამია, რომ ეკლესია სიამოვნებით მიესალმა პავლეს, ჯეიმსმა მისცა წინადადება, რამაც გამოიწვია მისი დაპატიმრება. ორი წლის განმავლობაში პატიმრად დარჩა, პავლემ თავისი საქმე ხელახლა გახსნა, როდესაც ახალი გუბერნატორი მოვიდა ხელისუფლებაში. ვინაიდან მან მიმართა რომის მოქალაქეს, პავლე კეისარმა რომში გაგზავნა სასამართლო პროცესზე. თუმცა, გზად ის გემზე დაიხრჩო. სწორედ ამ დროს შეხვდა წმინდა პუბლიუსს და კუნძულის მცხოვრებლებს, რომლებიც სიკეთეს იჩენდნენ მის მიმართ. როდესაც პავლე მიაღწია რომს, ჩვენი წელთაღრიცხვით 60 წელს, მან ორი წელი გაატარა შინაპატიმრობაში, რის შემდეგაც გარდაიცვალა. ნაწერები ახალ აღთქმაში ცამეტი ეპისტოლე მიენიჭა პავლეს. მათგან შვიდი აბსოლუტურად ნამდვილად ითვლება (რომაელები, პირველი კორინთელები, მეორე კორინთელები, გალატელები, ფილიპელები, პირველი თესალონიკელები და ფილიმონი), სამი საეჭვოა, ხოლო დანარჩენი სამი არ არის დაწერილი მის მიერ. ითვლება, რომ სანამ პავლე კარნახობდა თავის ეპისტოლეებს, მისმა მდივანმა პარაფრაზირება გაუკეთა მის გზავნილს. სხვა ნაწარმოებებთან ერთად პავლეს ეპისტოლეები ვრცელდებოდა ქრისტიანულ საზოგადოებაში და ხმამაღლა იკითხებოდა ეკლესიებში. კრიტიკოსთა უმეტესობა მიიჩნევს, რომ პავლეს მიერ დაწერილი ეპისტოლეები ახალი აღთქმის ერთ-ერთი ყველაზე ადრეული წიგნია. მისი წერილები, ძირითადად მიმართული იყო იმ ეკლესიებისადმი, რომლებიც მან დააარსა ან ეწვია, შეიცავს ახსნას თუ რისი უნდა სჯეროდეს ქრისტიანებს და როგორ უნდა იცხოვრონ. პავლეს ნაშრომები შეიცავს პირველ წერილობით ინფორმაციას იმის შესახებ, თუ რას ნიშნავს იყო ქრისტიანი და, ამრიგად, ქრისტიანული სულიერება. პავლე და იესო ქრისტეს აღწერის ნაცვლად, პავლეს საქმიანობა კონცენტრირებული იყო ქრისტიანებთან ქრისტეს ურთიერთობის ბუნებაზე და, კერძოდ, ქრისტეს შემნახველ საქმეზე (უარი თქვა საკუთარ სიცოცხლეზე, რათა დაეცვა სხვა სიცოცხლე). პავლეს მიერ ნახსენები იესო ქრისტეს ზოგიერთი ცხოვრებისეული ინციდენტი არის უკანასკნელი ვახშამი, მისი სიკვდილი ჯვარცმით და აღდგომა. წმინდა პავლემ დაწერა სამი მოძღვრება - გამართლება, გამოსყიდვა და შერიგება. პავლემ თქვა, რომ ქრისტემ მიიღო სასჯელი ცოდვილთა სახელით, რათა ისინი განთავისუფლდნენ ღვთაებრივი სასჯელისგან. 'გამართლების' დოქტრინაში რწმენა განიხილება, როგორც ყველაზე სასიცოცხლო კომპონენტი. პავლე ამტკიცებდა, რომ ქრისტეს შეწევნით, მისი სიკვდილისა და აღდგომის დროს, ადამიანი გახდებოდა ერთი უფალთან. თუმცა, სულის გათავისუფლების თვალსაზრისით, ადამიანი მიაღწევს ამას თავისი მსხვერპლის საფუძველზე. 'გამოსყიდვა' არის მონების გათავისუფლების თემა. ისევე, როგორც კონკრეტული ფასი გადაიხადეს მონა სხვის საკუთრებისგან გასათავისუფლებლად, ისევე, როგორც ქრისტემ გადაიხადა თავისი სიკვდილის ფასი, როგორც გამოსასყიდი, უბრალო ადამიანის ცოდვებისგან გასათავისუფლებლად. 'შერიგება' ეხება იმ ფაქტს, რომ ქრისტემ ჩამოაგდო კანონით შექმნილი ებრაელებსა და წარმართებს შორის გამყოფი კედელი. დოქტრინა ძირითადად ეხება მშვიდობის დამყარებას. სულიწმინდა მართალია, დასაშვები იყო, მაგრამ პავლემ თავის ნაწერებში დაგმო წარმართული კერპებისთვის შეწირული ხორცის ჭამა. მან ასევე დაწერა წარმართული ტაძრების ხშირი სტუმრობისა და ორგიასტული ქეიფის წინააღმდეგ. მწერლობაში ქრისტიანული საზოგადოება შეადარეს ადამიანის სხეულს თავისი განსხვავებული კიდურებითა და ორგანოებით, ხოლო სული განიხილება, როგორც ქრისტეს სული. პავლეს სჯეროდა, რომ ღმერთი არის ჩვენი მამა და ჩვენ ქრისტეს თანამემკვიდრეები ვართ. ურთიერთობა იუდაიზმთან მართალია განზრახული არ იყო, მაგრამ პავლემ დააჩქარა ქრისტიანთა მესიანური სექტის გამოყოფა იუდაიზმიდან. მის ნაშრომში ნათქვამია, რომ ქრისტესადმი რწმენა მნიშვნელოვანი იყო როგორც ებრაელების, ისე წარმართებისთვის ხსნისათვის, რითაც გაღრმავდა უფსკრული ქრისტეს მიმდევრებსა და ჩვეულებრივ ებრაელებს შორის. პავლეს მიაჩნდა, რომ არაებრაელი მოქცეულები არ უნდა გახდნენ ებრაელები, წინადაცვეთა, დაიცვან ებრაული დიეტური შეზღუდვები ან, სხვაგვარად, დაიცვან ებრაული კანონი. ის ამტკიცებდა, რომ ქრისტეს რწმენა საკმარისი იყო ხსნისათვის და რომ თორა არ აკავშირებდა წარმართ ქრისტიანებს. თუმცა, რომში მან ხაზი გაუსვა კანონის დადებით მნიშვნელობას, რათა ეჩვენებინა ღვთის სანდოობა. აღდგომა პავლემ თავისი წერილით იმედი მისცა ყველას, ვინც ქრისტეს ეკუთვნოდა, ცოცხალი თუ მკვდარი, რომ გადარჩებოდნენ. მომავალი სამყარო პავლეს მიერ დაწერილი წერილი ქრისტიანებისთვის - თესალონიკში, მკაფიოდ გამოხატავს სამყაროს დასასრულს. როდესაც ჰკითხეს, რა დაემართებოდა უკვე გარდაცვლილებს და როდის იქნებოდა აღსასრული, პავლემ უპასუხა, რომ ასაკი გარდამავალია. მან დაარწმუნა კაცები, რომ ჯერ მკვდრები აღდგებოდნენ, შემდეგ ცოცხლები. მიუხედავად იმისა, რომ არ იყო ზუსტი დრო ან სეზონი, პავლემ თქვა, რომ იქნებოდა ომი იესო ქრისტესა და უკანონობის კაცს შორის, რასაც მოჰყვა იესოს გამარჯვება. გავლენა ქრისტიანობაზე ამბობენ, რომ წმინდა პავლეს უდიდესი გავლენა აქვს ქრისტიანობაზე. სინამდვილეში, როგორც იესოს, ასევე პავლეს თანაბარი წვლილი შეაქვთ ქრისტიანობაში. ახალი აღთქმის მნიშვნელოვანი ავტორი პავლე აამაღლებს ქრისტიანული ეკლესიის სტატუსს, როგორც ქრისტეს სხეულს და გარე სამყაროს, როგორც მის განსჯას. Ბოლო ვახშამი ერთ – ერთი ყველაზე ადრეული ცნობა უკანასკნელი ვახშმის შესახებ პავლეს ნაწერებში ჩანს. მეცნიერები თვლიან, რომ უფლის ვახშამი წარმოიშვა წარმართულ კონტექსტში. ისინი ამბობენ, რომ ბოლო ვახშმის ტრადიცია ალბათ წარმოიშვა მცირე აზიასა და საბერძნეთში დაარსებულ ქრისტიანულ თემებში. ამ დროის განმავლობაში, ორგანიზებული იყო ვახშამი მიცვალებულთა ხსოვნის აღსანიშნავად.